Yad Vashem-onderscheiding voor ’oma’ uit Heemstede

[Henk-Willem]

HEEMSTEDE - Hendrikje van Daalen-Terpstra uit Heemstede krijgt dinsdag postuum een Yad Vashem-onderscheiding. Zij gaf de zesjarige Sara Teeboom een onderduikadres en redde haar leven.

De Israëlische onderscheiding bestaat uit het mogen dragen van de eretitel ’Rechtvaardige onder de Volken’, een oorkonde en een medaille. De namen van de 24 Nederlanders die vandaag worden geëerd, worden gebeiteld in de Eremuur van het Yad Vashem-instituut in Jeruzalem. Een kleindochter van de Heemsteedse neemt de onderscheiding in ontvangst in een synagoge in Amsterdam.

De nu 76-jarige Sara Teeboom droeg Hendrikje Van Daalen voor en is vanmiddag zelf aanwezig bij de plechtigheid. Een aantal jaar geleden kreeg ze al een prachtige kans om haar dankbaarheid over te brengen. ’Hillie’, de jongste dochter van de vandaag geëerde Heemsteedse, vond op hoge leeftijd haar poëziealbum terug en bedacht dat een bijdrage van Sara daarin niet mocht ontbreken. Teeboom: ,,Ze was toen al in de zeventig. Toen ik in de oorlog daar in huis kwam, was ze achttien.’’

Teeboom dacht lang na over het gedicht en schreef: In Heemstede in de Esdoornlaan/ Waren jullie erg met mij begaan/ Door de bescherming die jullie mij boden/ Ontkwam ik aan het lot van vele joden/ Bij jullie kreeg ik: ’Kleine Puk’/ Toch het nodige geluk.

Nog steeds kijkt de schrijfster tevreden terug op het schrijven van het dankwoord. ,,Dat gedichtje vind ik nog belangrijker dan de Yad Vashem. Ik kon mijn dankbaarheid kwijt in de tekst.’’

Ze ondertekende het versje met Sonja, haar onderduiknaam die ze nog steeds gebruikt. ,,Ik werd Sonja ten Boom genoemd en ging door voor het nichtje van mevrouw Van Baalen. Ik zat niet alleen binnen, maar ging ook naar school en zo. Ik noemde haar oma. Ik ben er nog trots op en dankbaar voor dat ze op mijn bruiloft is geweest.’’ Na de oorlog hield ze haar naam Sonja.

De Heemsteedse vrouw die haar opving was een weduwe met drie volwassen dochters die de moeder van Sara had leren kennen in de Ursulakliniek in Den Haag. Ze lag daar naast een dochter van Van Daalen. Sara’s moeder was bang dat haar dochter en man op transport zouden worden gezet. Van Daalen had nog twee dochters die al waren getrouwd en een zoon die was ondergedoken in Friesland. Bij een van die dochters, Wina in Drachten, logeerde Sara af en toe in de oorlog. Wina Hartsuijker-van Daalen is nu 95 jaar en kan niet meer reizen; zij is niet bij de plechtigheid aanwezig. Haar dochter neemt namens haar oma de onderscheiding in ontvangst.

Sara nomineerde haar beschermvrouw niet voor niets; ze ontsnapte aan het lot dat haar ouders trof. Die zijn in 1943 omgebracht in de kampen Sobibor en Auschwitz.

BRON: IJmuider Courant